Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Duo Reges: constructio interrete. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Minime vero, inquit ille, consentit. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Sed fortuna fortis; O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Quod autem ea, quae ad naturam accommodata et per se assumenda esse dicunt, non adiungunt ad finem bonorum, desciscunt a natura et quodam modo sunt non dissimiles Aristonis.

Scisse enim te quis coarguere possit?

Quod equidem non reprehendo; Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?

Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.
Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?
Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero.

Prioris generis est docilitas, memoria;

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Nihil enim hoc differt. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Quid iudicant sensus? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.
Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;
Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Laboribus hic praeteritis gaudet, tu iubes voluptatibus, et
hic se ad ea revocat, e quibus nihil umquam rettulerit ad
corpus, tu totus haeres in corpore.

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Quonam modo?: Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo.
Quae sequuntur igitur?: Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico.
Age sane, inquam.: Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.
ALIO MODO.: An tu me de L.
Bork: Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;