Quid dubitas igitur mutare principia naturae?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Ad eos igitur converte te, quaeso. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted]. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;

Hic cum uterque me intueretur seseque ad audiendum significarent paratos, Primum, inquam, deprecor, ne me tamquam philosophum putetis scholam vobis aliquam explicaturum, quod ne in ipsis quidem philosophis magnopere umquam probavi.

Ut ei, qui iucunde vixerit annos decem, si aeque vita
iucunda menstrua addatur, quia momentum aliquod habeat ad
iucundum accessio, bonum sit;

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

Bork Bork Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Is es profecto tu. Quis istud possit, inquit, negare?

At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?
An obliviscimur, quantopere in audiendo in legendoque moveamur, cum pie, cum amice, cum magno animo aliquid factum cognoscimus?
Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
Dici enim nihil potest verius.

Epicurus autem cum in prima commendatione voluptatem dixisset, si eam, quam Aristippus, idem tenere debuit ultimum bonorum, quod ille;
Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Bork: Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam.
Bork: Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;
Bork: Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.
Bork: Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim.